อุตสาหกรรมที่ครอบคลุมและยั่งยืน ร่วมกับนวัตกรรมและโครงสร้างพื้นฐานสามารถทำได้ ปลดปล่อยพลังทางเศรษฐกิจที่มีพลวัตและการแข่งขันที่สร้างการจ้างงานและรายได้ พวกเขามีบทบาทสำคัญในการแนะนำและส่งเสริมเทคโนโลยีใหม่ อำนวยความสะดวกในการค้าระหว่างประเทศ และทำให้สามารถใช้ทรัพยากรได้อย่างมีประสิทธิภาพ 

อย่างไรก็ตาม โลกยังมีหนทางอีกยาวไกลในการดึงศักยภาพนี้ออกมาอย่างเต็มที่ โดยเฉพาะประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุดจำเป็นต้องเร่งพัฒนาภาคการผลิตของตน หากพวกเขาต้องการบรรลุเป้าหมายปี 2030 และขยายการลงทุนในการวิจัยทางวิทยาศาสตร์และนวัตกรรม

การเติบโตของการผลิตทั่วโลกเป็นไปอย่างต่อเนื่อง ลดลง แม้กระทั่งก่อนการระบาดของ COVID-19 การระบาดใหญ่ส่งผลกระทบต่ออุตสาหกรรมการผลิตอย่างหนัก และก่อให้เกิดการหยุดชะงักในห่วงโซ่คุณค่าทั่วโลกและการจัดหาผลิตภัณฑ์  

นวัตกรรมและความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีเป็นกุญแจสำคัญในการค้นหาวิธีแก้ปัญหาที่ยั่งยืนสำหรับความท้าทายทั้งทางเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อม เช่น ทรัพยากรที่เพิ่มขึ้นและการประหยัดพลังงาน ทั่วโลก การลงทุนในการวิจัยและพัฒนา (R&D) ตามสัดส่วนของ GDP เพิ่มขึ้นจากร้อยละ 1.5 ในปี 2543 เป็นร้อยละ 1.7 ในปี 2558 และแทบไม่เปลี่ยนแปลงในปี 2560 แต่น้อยกว่าร้อยละ 1 ในภูมิภาคที่กำลังพัฒนา

ในแง่ของโครงสร้างพื้นฐานด้านการสื่อสาร ประชากรมากกว่าครึ่งหนึ่งของโลกออนไลน์อยู่ในขณะนี้ และประชากรโลกเกือบทั้งโลกอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่ครอบคลุมโดยเครือข่ายมือถือ คาดว่าในปี 2019 96.5 เปอร์เซ็นต์ได้รับการคุ้มครองโดยเครือข่าย 2G อย่างน้อย &nbsp ;   

การระบาดของโคโรนาไวรัสได้เปิดเผย ต้องการโครงสร้างพื้นฐานที่ยืดหยุ่นธนาคารเพื่อการพัฒนาแห่งเอเชียตั้งข้อสังเกตว่าโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญในภูมิภาคนี้ยังคงไม่เพียงพอในหลายประเทศ แม้ว่าจะมีการเติบโตทางเศรษฐกิจและการพัฒนาอย่างรวดเร็วในภูมิภาคนี้ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา การสำรวจเศรษฐกิจและสังคมของเอเชียและแปซิฟิก เน้นว่าการทำให้โครงสร้างพื้นฐานมีความยืดหยุ่นต่อภัยพิบัติและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจะต้องลงทุนเพิ่มเติม 434 พันล้านดอลลาร์ต่อปี จำนวนนี้อาจต้องมากกว่าเดิมในบางภูมิภาคย่อย เช่น เกาะเล็กในมหาสมุทรแปซิฟิกที่กำลังพัฒนา